Rozdział 8

                  ... lecz co dobre to szybko się kończy. Od naszej wspólnej nocy minęło kilka dni. Musieliśmy niestety wracać bo ferie też nie trwają wiecznie. Zacząłem pakować rzeczy, a ona spała przed telewizorem. Uśmiechnąłem się pod nosem gdy podniosłem na nią wzrok. Miałem cholerne szczęście, że spotkałem taką niesamowitą dziewczynę. Zszedłem do Josha, a on zrobił mi kawę. Nie wiem dlaczego, ale od kilku dni śnią mi się koszmary i jestem strasznie zmęczony.
- Kiedy wracacie? Dzisiaj z nami?- zapytałem. On kiwnął przecząco głową.
- Zostajemy jeszcze tydzień. Ariana zachorowała dzisiaj w nocy właśnie i muszę zostać i kurować ją- odpowiedział. Bardzo zdziwiła mnie ta odpowiedź. Przecież jeszcze wczoraj z nami jeździła normalnie.
- Okej- powiedziałem i wstałem od stołu- dzięki za kawę. Będę lecieć- dodałem i pożegnałem się z nim uściskiem. Wróciłem do siebie do pokoju i pomału, ale skutecznie zacząłem budzić Mery. Taksówka już na nas czekała. Postanowiłem wziąć walizki i zaniosłem je do bagażnika samochodu. Znów wróciłem po nią ... wziąłem na ręce i przeniosłem. Spała jak zabita, ale chyba śniło się jej coś dobrego bo uśmiechała się przez sen. Dotarliśmy na lotnisko. W jakiś sposób udało mi się ją i nasze rzeczy zanieść do samolotu. Gdy się obudziła byliśmy już prawie nad Anglią. Przetarła oczy i popatrzyła na mnie ze zdziwieniem.
- Jesteśmy już w samolocie? A nasze rzeczy? Ile już lecimy? Gdzie jesteśmy?- zadała masę pytań. Zaśmiałem się i pocałowałem ją w czoło.
- Spokojnie nasze rzeczy lecą razem z nami, lecimy już około trzy godziny i jesteśmy prawie w domu- odpowiedziałem na jednym wdechu. Popatrzyła na mnie z grymasem.
- Dlaczego mnie nie obudziłeś?- zapytała. Przewróciłem oczami. Musieliśmy zapiąć pasy bo czekało nas lądowanie. Po trzydziestu minutach byliśmy już po jej domem- ja chcę jeszcze na narty- prychnęła. Uśmiechnąłem się do niej, a ona przytuliła mnie mocno.
- Ja też, ale szkoła się zaczyna- zaśmiałem się, a ona też nie mogła powstrzymać się od śmiechu. Nagle mama Mery wybiegła do nas i uściskała nas mocno. Przywitałem się grzecznie, a ona przytuliła mnie. Pani Winter była bardzo ciepłą kobietą i otwartą na nowe znajomości- To do widzenia- powiedziałem i zacząłem iść w stronę taksówki. Jednak Mery jeszcze podbiegła do mnie, a ja szybko ją pocałowałem.
- Kocham cię- powiedziała.
- To dobrze, bo ja kocham ciebie- odpowiedziałem. Nie mogłem doczekać się, aż otworzy prezent ode mnie. Mam nadzieję, że się jej spodoba.
                                                                                                 ~perspektywa Mery~
Cieszyłam się że byłam już w domu. Wciągnęłam walizki do pokoju i zaczęłam się rozpakowywać. Wyciągałam brudne rzeczy i od razu wrzucałam do prania. Gdy przekopywałam tą walizkę było w niej pudełko z napisem " Kocham Cię. Twój Niall" i akurat w tedy przyszła mama. Usiadła koło mnie na ziemi.
- Otwórz- powiedziała. Uśmiechnęłam się pod nosem i zaczynałam odpakowywać. Opadła mi szczęka jak zobaczyłam co jest w środku. Moja mama zaczęła mnie szturchać łokciem, a ja spaliłam się ze wstydu.
- Mamo!- krzyknęłam na nią.
- Mi bardzo się podoba przymierzaj- zaśmiała się- chyba nawet wiem po co to- dodała ze śmiechem. Na dodatek przybiegła Lucy. Z grymasem poszłam to przymierzyć. Jednak widząc siebie w tym przed lustrem w łazience spodobałam się sobie. Uśmiechnęłam się. Było całkiem ładne. Wyszłam z łazienki, a siostra wybuchłam śmiechem, ale potem rzuciła kompletem.
- Ładnie ci w tym. Kiedy idziesz do Nialla- zaśmiała się.
- Bardzo ładne- powiedziała coś od siebie mama- ma niezły gust- dodała.
- Też uważam, że mi w tym ładnie- zaśmiałam się w twarz Lucy. Ktoś zapukał do drzwi. Lucy poszła otworzyć i przyprowadziła Harrego. Jego oczy momentalnie zrobiły się ogromne i zauważyłam błysk w jego oku. Lucy widząc to stanęła mu na stopę. On otrząsnął się. Chwyciła chłopaka za rękę i weszli razem do pokoju. Ja wróciłam do łazienki i ubrałam się w dres i luźną koszulkę. Poszłam do kuchni zjeść coś. Mama zrobiła pyszny obiad gdzie dołączył się Harry i zjedliśmy jak "rodzina". Było bardzo wesoło. Harry ma świetne opowieści z życia wzięte. Lucy jednak nie bawiła się zbyt dobrze. Jakoś nie mogłem tego przeboleć i wzięłam ją na słówko.
- Co się dzieje? Dlaczego nie śmiejesz się z nami- zapytałam. Ona opuściła głowę.
- Zabierasz mi Harrego- mruknęła pod nosem- widzi cię w samej bieliźnie i podobało mu się, a to ja powinnam mu się podobać- dodała trochę głośniej- zawsze jesteś we wszystkim lepsza! Za to cie nienawidzę- krzyknęła i wybiegła z domu. Chłopak pobiegł za nią. Wyjrzałam przez okno. On trzymał ją mocno za ramiona i krzyczał jej coś w twarz. Ona starała się go odepchnąć, ale widocznie jego uścisk był zbyt mocny. Uchyliłam trochę okno.
- Co ty z siebie robisz?!- krzyczał.
- Oglądasz się za innymi przy mnie!- odkrzyknęła mu.
- Nie gadaj głupot- powiedział trochę ciszej.
- Ja widziałam- odpowiedziała- ja widziałam- dodała znów.
- Nie wierzysz w moją miłość do ciebie?- zapytał się jej patrząc głęboko w jej oczy.
- Wierzę, ale coraz mniej- odpowiedziała znów i wyrwała się. Usiadła na huśtawce koło domu. Wziął ja pod ramię i obdarzył pocałunkiem w policzek. Wydawało mi się, że kochają się, ale jednocześnie nienawidzą... 

Rozdział 7

                  Nie wiedziałam co robię, a on pewnie tylko na to liczył. Zrobił mi kolację i chwycił za rękę. Zaproponował wspólną. Nie chciałam, ale on zaczął minie rozbierać. Zostałam w samej bieliźnie jak i on. Potem wsadził mnie do wanny i wszedł zaraz po mnie. Nie rozumiałam tego. Woda była ciepła z dużą ilością piany. Uwielbiałam takie kąpiele, ale sama. Uśmiechnął się chytrze i powiedział.
- Wiem, że tego chcesz- kiwnęłam przecząco głową, a on się zaśmiał. Skoro mnie kochał dlaczego zmuszał do takich rzeczy? Ja też mogę mieć swoje zdanie, ale niestety nie mogłam otworzyć ust. Zakleił mi je taśmą, a ręce związał za plecami. Usiadł na mnie i zaczął lekko całować po szyi, a potem się w nią wgryzł robiąc mi malinkę. Czułem jego ręce na plecach które rozpinają mi stanik. Nie wiem jak mi go zdjął skoro miałam związane ręce. Zaczął całować po torsie. Zjeżdżając coraz niżej, aż rozebrał mnie całkowicie. Pieścił mnie ręką tylko, że ja nie chciałam. Ściągnął z siebie bokserki, założył prezerwatywę i bez zahamowania wbił się we mnie. Krzyknęłam. Bardzo mnie to bolało. Czułam strach. Chciałam mu coś powiedzieć, ale przy każdym wyjąkanym niezrozumiale słowie wbijał się głębiej i głębiej. Równo poruszał biodrami w przód i w tył. Przy każdym z tych ruchów jęczałam. Myślałam, że seks jest czymś przyjemnym, ale nie jak jest się do tego zmuszonym. Z moich oczu polały się łzy. Widząc to gwałtownie ze mnie wyszedł. Wyszedł z wanny, ściągnął gumkę ze swojego prącia i wyrzucił ją do kosza- moja mała dziewica, już nie jest dziewicą. Zerwał z moich ust taśmę. Wiedział, że nie krzyknę, ani nic nie odpowiem. Rozwiązał moje ręce, wyciągnął z wanny i okrył ręcznikiem. On sam się ubrał. Znalazłam swoje ubrania, ubrałam je na siebie i wybiegłam z jego pokoju i tej części miasta. Wróciłam do koleżanek. Wszystko im opowiedziałam.
- Chcę wrócić do domu- powiedział w końcu- źle się tutaj czuję. Jeszcze ta sytuacja z Harrym. Proszę- dodałam.
- Źle się tutaj bawisz?- zapytała Katy.
- Myślałam, że będzie to wszystko wyglądało inaczej, a ci ludzie
nas obmacują i czuję się zgwałcona przez swojego chłopaka. Błagam- odpowiedziałam.
- Możesz jechać jeśli chcesz. Odprowadzimy cię na lotnisko- uśmiechnęłam się Victoria. Spakowałam swoje rzeczy i zawiozły mnie na lotnisko. Pożegnałam się z nimi grupowym uściskiem. Wsiadłam do samolotu i cieszyłam się gdy byłam już nad Anglią. Stęskniłam się za domem. Na lotnisku zamówiłam taksówkę, która zawiozła mnie do domu. Otworzyłam drzwi, a mama przybiegła do mnie.
- Przepraszam. Będę już grzeczna. Nie chciałam tego. Kocham cię. Daj mi szlaban na ile chcesz- zaczęłam mówić w uścisku mamy. Ona głodziła dłonią moje włosy.
- Jak się o ciebie martwiliśmy. Tak masz szlaban na miesiąc na wszystko- kiwnęłam twierdząco głową- dobrze, że jesteś już w domu. Gdzie byłaś?- dodała.
- W Australii- odpowiedziałam.
- Moja córka była na drugim końcu świata, a ja o tym nie wiedziałam?- uśmiechnęła się do mnie. Usiadłam w rogu swojego pokoju. Myślałam nad tym wszystkim co się tam wydarzyło. Nie chcę tego powtarzać. Na początku było fajnie, ale te wszystkie obmacywane imprezy i ... Harry. Miałam mętlik w głowie i po tym wydarzeniu miałam koszmary przez kilka dni, nie mogłam spokojnie spać. Ktoś zapukał do mojego pokoju. Stanął w nich Harry. Popatrzyłam na niego spode łba. Cały czas siedziałam w kącie pokoju. Stanął przede mną i uśmiechnął się przyjaźnie.
- To nie powinno się wydarzyć- powiedziałam patrząc się na szafkę za chłopakiem.
- Tak, masz rację. Też powinnaś tego chcieć, ale moja potrzeba była tak ogromna, że ... sam nie wiem. Nie mam wytłumaczenia na moje zachowanie. Po porostu przyszedłem cię przeprosić- powiedział- gdy zobaczyłem łzy w twoich oczach... uświadomiłem sobie, że robię źle. Jeszcze raz cię bardzo przepraszam- dodał i opadł na łóżko. Popatrzyłam w jego zielone oczy, które jak zawsze mnie wciągały, bujna czupryna, którą kochałam przeczesywać palcami, jego ciało, które zawsze było takie ciepłe, a skóra taka miękka, usta, które zawsze idealnie smakowały. Nie mogłam mu nie wybaczyć. Wstałam z ziemi i usiadłam mu na kolanach.
- Tęskniłam za tobą- szepnęłam mu do ucha, a on pocałował mnie w policzek.
- Kocham cię. Jesteś dla mnie najważniejsza. Przepraszam, że cię skrzywdziłem. Bardzo przepraszam. Zależy mi na tobie jak na nikim innym. Kocham cię, jesteś moją księżniczką- dodał. Uśmiechnęłam się pod nosem. Kochałam go nie mogłam stracić mojego świata.
                                                                                         ~perspektywa Nialla~
Było dosyć późno. Razem z Mery oglądaliśmy filmy. W końcu przyszła pizza na którą długo czekaliśmy. Zjedliśmy ją ze smakiem. Mery zasnęła przed telewizorem, a ja poszedłem pograć na gitarze do innego pokoju. Uwielbiałem to robić, ale nikt o tym nie wiedział. Wyciągnąłem moją drugą miłość zaraz po Mery z pokrowca i zacząłem coś tam brzdąkać. Jednak było za głośno. Postanowiłem pograć jutro, żeby nikogo nie obudzić. Wróciłem do salonu i wziąłem śpiącą dziewczynę na ręce. Zaniosłem do łóżka i położyłem się od razu obok. Przykryłem nas oboje i zasnąłem przy niej.
Gdy słońce zaczęło świecić mi po oczach obudziłem się. Ona była największym śpiochem. Postanowiłem obudzić ją poprzez gitarę. Oprałem się o ramę łóżka i lekko muskałem struny. Otworzyła jedno oko i popatrzyła na mnie. Rzuciłem jej uśmiech. Schowała głowę pod kołdrę. Zaśmiałem się i zacząłem ją łaskotać po stopach wystających spod kołdry. Zaczęła się śmiać.
- Jak będziesz gotowa przyjdź na dół do restauracji- szepnąłem jej. Wstałem szybko z łóżka i wyszedłem z pokoju. Skierowałem się do windy. Zjechałem na sam dół. Gdy dotarłem na śniadania większość już była i czekała na nas.
- Była upojna noc?- zapytał mój przyjaciel. Kiwnąłem przecząco głową- dlaczego? Przecież chciałeś?- dodał.
- Boję się zadziałać i spytać. To trochę krępujące- odpowiedziałem robiąc sobie kanapkę- a co jak nie będę zbyt dobry?- zadałem pytanie.
- To samo jakoś wyjdzie- odpowiedział Josh- mam pomysł. Zagraj jej nago na gitarze- palnął. Zastanowiłem się nad tym chwilę. Nie wiedziałem co o tym myśleć. W końcu zeszła śpiąca królewna- zróbcie to przed nartami- poganiał mnie Josh. Zerwałem się z krzesła i podszedłem do niej.
- Merci może zjemy na górze? Zamówiłem już nam jedzenie do pokoju- zaproponowałem, ale skłamałem. Ona uśmiechnęła się. Popatrzyłem na Josha z chytrym uśmiechem który trzymał za mnie kciuki. Przewróciłem oczami. Gdy wróciliśmy do pokoju musiałem to jakoś sprytnie rozegrać. Rozglądnęła się po pokoju.
- Gdzie śniadanie?- zapytała. Wzruszyłem ramionami. Chwyciłem ją w talii i zacząłem całować. Chwyciła mnie za pośladki. Opadliśmy na łóżka. Ściągnąłem z niej szlafrok i zaczynałem jej rozpinać stanik. Ona ściągnęła ze mnie spodnie razem z bokserkami. Postanowiłem przestać się wahać. Rozebrałem ją całkowicie. Leżeliśmy nadzy. Pieściłem się z nią przez około godzinkę, a teraz postanowiłem połączyć się z nią. Wyciągnąłem prezerwatywę z szafki zaraz obok łóżka i założyłem ją.
- Gotowa?- zapytałem dla upewnienia.
- Bardzo- odpowiedziała. Chwyciłem ją za nadgarstki i przycisnąłem do łóżka. Nie mogła się ruszać. Pomału i łagodnie wszedłem w nią. Jęknęła cicho, ale na jej twarzy pojawił się uśmiech. Wchodziłem w nią coraz głębiej, a ona wręcz krzyczała moje imię.
- Jak ci się podoba?- zapytałem się.
- Jest cudownie. Nie przestawaj. Proszę- odpowiedziała przez zaciśnięte zęby. Zaśmiałem się pod nosem i całowałem ją od ust aż po stopy. Najwspanialszy dzień w moim życiu. Gdy dostałem wytrysku zacząłem zwalniać. Nasze oddechy były przyśpieszone i próbowaliśmy je unormować. Serca waliły z zachwytu i z wysiłku. Leżeliśmy wtuleni w siebie na dywanie. Nie wiem jakim cudem, ale było nam wygodnie. Ściągnąłem gumkę i rzuciłem ją na bok. Siedzieliśmy w pokoju kilka godzin. Gdy w końcu wyszliśmy ubrani i gotowi na stok. Mery jeździła z dziewczynami, a ja spędzałem czas na stoku z Joshem. W końcu zapytał bo widziałem, że zżerała go ciekawość.
- Dlaczego ze sobą nie jeździcie? Co się stało? Zrobiliście to?- zadawał masę pytań.
- Jeździliśmy ze sobą przez ostatnie godziny- zaśmiałem się- ale tak naprawdę chciałem trochę spędzić czasu z tobą. Było wspaniale. Jest świetna- dodałem. Przybiliśmy sobie żółwika.
- A wiesz jak ona myśli o tobie?- zapytał znów. Jechały na wyciągu przed nami. Postanowiliśmy wsłuchać się w rozmowę Mery i dziewczyny Josha. Bardzo się ze sobą zaprzyjaźniły.
- Podobno uprawiałaś seks z Niallem. Jak było- zarzuciła temat Rose.
- Dlaczego was tak to obchodzi?- zapytała Mery i nastała cisza- no dobra- pękła- był niesamowity. Kocham go i mam nadzieję, że to jeszcze powtórzymy. Nie mogę przestać i tym myśleć- opowiedziała wszystko.
- Jesteś magiczny- zaśmiał się Josh.
- Wiem- odpowiedziałem. Dzień jak co dzień. Jazda na nartach i wspólne noce. Mógłbym tu zostać ...

Rozdział 6

                 - Może się przejdziemy? Wszyscy- zaproponowałem. One uśmiechnęły się i wyszłyśmy z domu. Poszliśmy do kina i na jakiegoś fastfood'a. Świetnie się bawiliśmy. Koło dwudziestej Katy i Victoria zebrały się do domu, a my jeszcze chodziliśmy po londyńskich chodnikach. Stanąłem przed Lucy i dałem jej soczystego całusa. Usiedliśmy na ławce. Lucy była jakaś smutna. Postanowiłem zapytać o co chodzi.
- Co się stało maleńka?- popatrzyła się na mnie.
- To co darzyło się na tej imprezie ... nie powinno się zdarzyć- odpowiedziała.
- Źle się bawiłaś?- zapytałem, bo wydawało mi się, że ... sam nie wiem.
- Dobrze, ale ... to chyba twoja wina. Wiem, że ty nie palisz, ani nie bierzesz, ale wciągnąłeś mnie w takie towarzystwo. Źle się z tym czuję- wytłumaczyła. Tak naprawdę robiłem tyle rzeczy, że sam nie wiedziałem już czego nie robiłem. Sięgnąłem do tylnej kieszeni moich spodni i wyciągnąłem z nich paczkę papierosów oraz zapalniczkę.
- Palę, ćpam, piję. Jestem złym chłopcem, a przez Marcela to ukrywałem. Teraz wiesz jaki jestem. Chcesz jednego?- przyznałem się i poczęstowałem ją. Chętnie ode mnie wzięła. Stawała się taka jak ja. Bałem się o nią trochę, ale będę się nią opiekował by nie przesadziła...
                                                                                   ~perspektywa Mery~
Siedziałam na kanapie ogarnięta ciszą. Nikogo nie było w domu, a ja siedziałam sama. Jak zazwyczaj. Wiedziałam, że to wina Harrego. Wciągnął ją w to wszystko, a na sam koniec zostawi. Bałam się o nią i same czarne scenariusze chodziły po mojej głowie. Nagle zadzwonił ktoś do drzwi. Wstałam leniwie spod koca i poszłam otworzyć. Stał w nich Niall. Od razu przytulił mnie na powitanie. Odwzajemniłam jego ciepły i wrażliwy uścisk. Kochałam go, ale bałam się do tego przyznać.
- Stęskniłem się- usłyszałam zaraz obok mojego ucha ochrypły głos. Zgodziłam się z nim- widziałem po drodze do ciebie Lucy z Harrym- zaczął i już wiedziałam co chciał powiedzieć- on ją omotał wokół palca. Nie wywinie się już z tego. Uzależniła się od niego i używek- powiedział. Tego się bałam.
- Ja wiem, ale ...- on mi przerwał.
- Jestem taki jak Harry- powiedział coś co mnie bardzo zaskoczyło. "Jestem taki jak Harry" czyli też brał?- ale ja cie w to nie wciągnę. On się nią bawi, a ja ... kocham cię- dodał. Popatrzyłam na niego i uśmiechnęłam się.
- Też cię kocham- odpowiedziałam, a on śmiało pocałował mnie.
Mijały miesiące, a Lucy wyglądała coraz gorzej. Mało przebywała w domu, bo cały czas siedziała z Harrym, ale ja bardzo zżyłam się z Niallem i rodzice bardzo go polubili. Kilka dni przed zaczęciem się ferii zimowych zaproponował mi coś.
- Jedziemy do Austrii na narty- zaśmiał się. Uwielbiałam jeździć na nartach. Z chęcią się zgodziłam tak samo jak rodzice. Byliśmy już spakowani i czekaliśmy na samolot.
Minęło trochę czasu zanim tam dotarliśmy, ale było warto. Mieliśmy wspaniały hotel. Na miejscu spotkaliśmy kilka znajomych Nialla. Zanieśliśmy walizki do pokoju. Gdy weszłam do pokoju opadła mi szczęka. Wow.
- Jedno łóżko?- zapytałam się go. On zaśmiał się po nosem. Po chwili podszedł do mnie i chwycił mnie w talii. Zaczął lekko całować. Chłopak z moich marzeń. Zaśmiałam się.
- To może idziemy na narty?- zaproponował. Zgodziłam się bo przecież po to tutaj przyjechaliśmy. Ubraliśmy na siebie strój narciarski wzięłam narty, kijki, kask, gogle i wszystko co do jazdy potrzebne. Gdy byliśmy na stoku założyliśmy narty i wjechaliśmy na górę. Gdy stanęliśmy na górze złapał mnie mały lęk.
- Dawno nie jeździłam- powiedziałam. On rzucił mi uśmiech.
- Dasz radę- odpowiedział i dał całusa w policzek. Gdy ruszyłam było wspaniale. Nie wiedziałam że tak mogę dobrze jeździć na nartach. Robiliśmy zawody kto szybciej znajdzie się na dole, ale on był o wiele lepszy. Był niesamowity. Postanowiliśmy zrobić sobie małą przerwę i poszliśmy do kawiarni na stoku. Zamówiłam frytki i zjedliśmy je razem z Niallem. Był kochany. Dbał o mnie i opiekował się mną, nie spuszczał z oka. Nawet nie wiedziałam, że ktoś taki jak on może istnieć.
- Idziemy na stok?- zapytałam.
- Może dość już na dzisiaj?- powiedział. Pocałował mnie i chwycił za rękę. Wyszliśmy z kawiarni i wzięliśmy narty na ramię. Wróciliśmy do naszego hotelu. Weszłam do łazienki i zaczęłam się rozbierać. Byłam w samej bieliźnie gdy Niall wszedł do łazienki. Przeczesałam ręką włosy i uśmiechnęłam się do niego z lekko zarumienionymi policzkami- czujesz się przy mnie skrępowana?- zapytał mnie całkiem na poważnie- jeśli tak to nie masz czego- uśmiechnął się wystawiając białe, prościutkie ząbki. Podszedł i przytulił się do mnie- kocham cię- powiedział po chwili.
- Też cię kocham- odpowiedziałam. Ściągnął z siebie koszulę i spodnie. Wszedł pod prysznic razem ze mną. Włączył wodę i byliśmy cali mokrzy. Całował mnie po nosie, a ja śmiałam się. Było mi z nim cudownie. Chciałam mój pierwszy raz mieć z nim. Nawet teraz, ale nie wiedziałam czy on tego chce...
                                            ~perspektywa Lucy~
W ferie zimowe siedziałam w domu. Miałam szlaban za moje zachowanie. Wcale nie śpieszyło mi się wychodzić na ulicę. Siedziałam sama w pokoju dnia i nocami. Harry wyjechał... tak mi się wydawało. Nie miałam z kim porozmawiać. Wszyscy mnie wystawili. Nagle w okno zapukała Katy. Weszła przez nie do pokoju.
- Załatwiłyśmy kasę z Vicki na wyjazd do Australii. Jedziesz z nami?- zapytała. Pewnie, że się zgodziłam- jest tam też Harry. Pojechał z rodzicami- dodała. Tym bardziej chciałam jechać. Wyjeżdżałyśmy dzisiaj. Szybko spakowałam swoje rzeczy i zostawiłam kartkę rodzicom, żeby się nie martwili. Wyskoczyłyśmy znów przez okno.
Minęło kilkanaście godzin lotu, aż tam dotarłyśmy, ale zabawa była przednia. Codziennie chodziliśmy na plaże gdzie odbywały się imprezy, a wieczorami chodziłyśmy pod sklep posiedzieć i porozmawiać. Tam też piłyśmy i paliłyśmy. Uwielbiałam się z nimi bawić. Rozumiały mnie jak nikt inny, dlatego też tak doskonale się z nimi bawiłam. Czasami zapominałam o Harry, ale pewnego dnia spotkaliśmy się na plaży. Byłam opita, a on zaciągnął mnie do swojego hotelu. Tę noc pamiętam zbyt dobrze ...

Rozdział 5

                         Bałam się tego trochę. Miałam dopiero szesnaście lat, a on miał dziewiętnaście. Opadłam na łóżko. Jego spodnie pomału opadały mu z bioder. Nie wiedziałam co robić. Odepchnęłam go lekko kładąc mu stopę na klatce piersiowej. Chwycił ją w kostce i chyba zrozumiał, że nie mam zamiaru jeszcze tego robić. Myślałam teraz najbardziej o mojej siostrze Mery, a nie o ... seksie. Zapiął z powrotem spodnie, a ja mogłam odetchnąć z ulgą. Uśmiechnęłam się do niego niepewnie. On odwzajemnił mój uśmiech i położył się koło mnie.
- Nie chciałam cię urazić, ale ja ma dopiero szesnaście lat i ... - zaczęłam, ale on przerwał mi.
- Rozumiem cię. Na dodatek jeszcze jesteśmy tak, krótko razem, ale naprawdę cię kocham- powiedział. Uśmiechnęłam się sama do siebie- cały czas chodzimy do ciebie. Może tym razem pójdziesz do mnie?- zaśmiał się. Chwycił mnie za rękę i pociągnął za sobą. Wskoczyliśmy do taksówki, która zawiozła nas do jego domu. Na początku nic nie widziałam był otoczony murem, lecz dla pewności postanowiłam się go zapytać czy to jego dom.
- Czy za tym jest twój dom?- zapytałam.
- Tylko mój. Mieszkam w nim sam jak palec. Zostaniesz u mnie na noc?- wytłumaczył i zapytał od razu. Zgodziłam się, ale musiałam skłamać mamie, że idę do koleżanki. Wyciągnął kluczyk z kieszeni i brama się otworzyła. Moim oczom ukazał się ogromny, nowoczesny dom. Nie mogła z siebie nic wydusić.
- Jak na niego zarobiłeś?- zapytałam gdy byłam już w środku.
- Niestety nie mogę ci powiedzieć- odpowiedział i oprowadził po domu. Zaproponował następnie film w swojej sali kinowej i oglądaliśmy film komediowy. Nagle do domu zaczynali przychodzić jacyś ludzie i od razu rozbierali się do strojów kąpielowych. Nie wiedziałam co się dzieje- przyjaciele ze starej szkoły- wytłumaczył mi krzycząc do ucha. Tak głośno leciała muzyka w jego domu, że nic nie słyszałam oprócz niej. Siedziałam w kącie jak zazwyczaj na imprezach. Harry nagle przyszedł do mnie i wyciągnął coś zza pleców. Strój kąpielowy- Zakładaj- zaśmiał się. Gdy to zrobiłam wziął mnie na ramię i wskoczył ze mną do basenu. Zaczęłam się w tedy bawić. Przebywałam raczej w gronie dziewczyn. Poznałam dwie bardzo miłe dziewczyny. Od razu chciały się ze mną zaprzyjaźnić. Katy i Victoria. Bawiłam się z nimi świetnie. Tańczyłyśmy razem.
Zaproponowały mi alkohol. Powiedziałam, że jestem niepełnoletnia. One zaśmiały się i nalały mi do kubka jakiegoś piwa.
- Proszę! Zrób to dla nas- poprosiła Katy. Zgodziłam się.
- Raz trzeba zaszaleć- odkrzyknęłam jej i wypiłam duszkiem. Całkiem mi to spasowało. Dolewałam sobie co jakiś czas. Victoria chwyciła mnie za rękę i zaproponowała koleją zabawę. Wbiegłyśmy po schodach do pustego pokoju. Nasypały coś na szafkę, a jedna z nich zapaliła na balkonie, a druga zaczęła coś wciągać nosem. Podejrzewałam co to było, ale wolałam na początek zapalić. Wyszłam do Victorii na balkon to ona paliła- chcę tego spróbować- powiedziałam i uśmiechnęłam się. Nie byłam w pełni świadoma tego co robię. Zaciągnęłam się. Było to bardzo kuszące i powtórzyłam to kilka razy. Dziewczyny cieszyły się, że byłam z nimi. Bardzo je polubiłam.
Następnego dnia gdy obudziłam się koło Katy miałam strasznego kaca. Przeczesałam ręką włosy.
- Co ja robiłam?- zapytałam się sama siebie. Wstałam niepewnie z podłogi i postanowiłam zobaczyć co się porobiło. Dom był w sumie opustoszały, ale straszny bałagan w nim zapanował. Gdy rozejrzałam się już postanowiłam poszukać Harrego. Leżał w łóżku, a koło niego jakaś inna dziewczyna. Pewnie to zrobił z inną skoro ja nie chciałam. Łzy same poleciały mi z oczu, a ja pobiegłam do dziewczyn. Siedziały na kanapie.
- Co się stało skarbie?- zapytała Katy. Usiadłam między dziewczynami. Zaczęłam mówić przez łzy.
- Sama nie wiem co robiłam, ale gdy teraz wstałam postanowiłam poszukać Harrego. Zobaczyłam go w łóżku z jakąś inną laską- odpowiedziałam i z moich oczu lały się strumienie. Próbowały mnie pocieszyć.
- Widocznie na ciebie nie zasługiwał- powiedziała Vicki.
- A rozmawiałaś z nim o tym? Może to nie jego wina? Może po prostu się opił i nie wiedział co robił- dodała Katy.
- Sama nie wiem. Po prostu bardzo go kocham. Tak jak was- odpowiedziałam bo czułam się bardzo zżyta z tymi dziewczynami. Spędziłam z nimi tylko jedną imprezę a czułam się jakbym znała je całe życie.
- Też cię kochamy- powiedziały równocześnie i przytuliły mnie mocno. Przebrałyśmy się w ciuchy do wyjścia i odprowadziły mnie do domu. Gdy tylko doszłam nie wiedziałam o co chodzi. Drzwi odtworzyła mi Mery. Skąd się tutaj wzięła tak szybko? Ile byłam u Harrego?
                                                                                          ~perspektywa Mery~
Lucy nie było w domu od kilku dni, a ja zdążyłam wrócić do zdrowia dzięki dawcy i dzięki opiece Nialla, który cały czas był ze mną. Ona pożegnała się z dwiema blondynkami i weszła do domu. Przytuliłam ją, ale strasznie śmierdziała chlorem i chyba papierosami, a z ust jej jechała alkoholem.
- Gdzieś ty była? Martwiliśmy się z rodzicami o ciebie- powiedziałam. Ona rzuciła mi uśmiech- odpowiesz? I dlaczego tak od ciebie śmierdzi- dodałam. Ona wzruszyła ramionami. Zakryła dłonią usta i zaczęła do mnie mówić.
- A ty skąd się tutaj wzięłaś?- zapytała.
- Miałam dawce, a resztę lekarze załatwili. Jestem już zdrowa- odpowiedziałam- teraz ty odpowiadaj- dodałam już trochę wkurzona. Ona ciągle trzymała dłoń na ustach.
- Bawiłam się- odpowiedziała- muszę się ogarnąć- dodała i poszła do swojego pokoju. Umyła się, umyła zęby, przebrała i wyglądała już normalnie, ale bałam się trochę o nią. Co zrobiła?
Mijały dni, a do niej codziennie przychodziły te dwie blondynki. Przyjaźniła się chyba z nimi bardziej niż ze mną. Dlaczego nastąpiła między nami taka zmiana? Co robię nie tak? Wydawało mi się, że zależy nam na sobie. Do domu nagle zapukał Harry. Przywitałam się z nim, ale on już ze mną nie. Czułam się jakbym była powietrzem. Co mnie ominęło?
                                                                                       ~perspektywa Harrego~
Lucy się do mnie nie odzywała i nie miałem pojęcia dlaczego. Przecież nic nie zrobiłem. Najpierw zapukałem do jej pokoju. Nagle usłyszałem jej głos.
- Jeśli to ty Mery to nie wchodź- powiedziała. Nie byłem Mery więc wszedłem śmiało do jej pokoju. Siedziała przy biurku i odrabiała zadania. Katy i Vicki które bardzo dobrze znałem siedziały koło niej. Jeśli się z nimi zaprzyjaźniła stanie się niegrzeczna jak one i ... ja. Obróciła wzrok i gdy zobaczyła, że to ja zerwała się z krzesła- co ty tutaj robisz?- zapytała.
- Dlaczego do mnie nie dzwonisz, nie piszesz, nie rozmawiasz w szkole?- zacząłem ją wypytywać.
- Na tej imprezie w łóżku zobaczyłam inną dziewczynę- odpowiedziała i usiadła między dziewczynami.
- Ja z nią nie spałem! Dokładnie pamiętam tą noc- wytłumaczyłem- chciałem pójść do ciebie, ale ty już spałaś z tymi dziewczynami na kanapie w pokoju, a ja chciałem znaleźć sobie jakieś miejsce i znalazłem wolne łóżko w moim pokoju. Położyłem się i zasnąłem. Obudziłem się i jakaś dziewczyna koło mnie leżała. Poszedłem do ciebie znów, a ciebie nie było- dodałem.
- Skąd mam wiedzieć że nie kłamiesz?- zapytała.
- Pamiętasz? Mówiłem cię, że cię kocham, a w takich sprawach nie żartuję- powiedziałem. Ona uśmiechnęła się pod nosem, podeszła do mnie i mocno się przytuliła. Zaśmiałem się.

Rozdział 4

                        ... narkotykach. Może i byli pełnoletni, ale żeby zatruwać życie takim świństwem? Przesada. Stałam za ścianą i patrzyłam na nich, słuchałam też o czym rozmawiali. Harry wyciągnął rękę w stronę Nialla.
- Najpierw kasa, potem ... jasne?- powiedział i rzucił mu podejrzliwy uśmiech. Harry wyciągnął grube pieniądze. Niall przeliczył i dał mu mały kartonik. Nie wiedziałam co to, ale chciałam się tego dowiedzieć.  Zauważyłam też, że w tylnej kieszeni Harry ma papierosy. Sięgnął do niej i poczęstował Nialla. On nie wziął. Wstali z ławki i poszli zapalić za szkołę. Postanowiłam szybko powiedzieć o tej całej sytuacji Lucy. Siedziała już przed salą gdzie miała mieć kolejną lekcję. Szybko usiadłam koło niej i zaczęłam opowiadać jej całe zajście. Ona wyśmiała mnie i poszła się z nim przywitać. Zaczęli się całować. Może i zżerała mnie zazdrość o jej szczęście, ale ... bałam się też o nią, że Harry ją gdzieś wciągnie, a ona się stoczy. Wydawał się być fajnym chłopakiem, ale gdy zakrywał go Marcel. Harry był ... niegrzeczny, a Lucy zakochała się w nim. Ona go kochała, ale czy on kochał ją? Nie chciała mi uwierzyć. Miłość ją zaślepiła. Trudno... chciałam jej pomóc, ale nie skorzystała. To już jej problem. Myślałam nad tym co zobaczyłam, ale ... sama nie wiem. Wystraszył mnie Niall siadając koło mnie.
- Dasz buzi?- zaśmiał się, a ja przewróciłam oczami- zapraszam cię na mecz- uśmiechnął się do mnie. Zgodziłam się przyjść. Lucy też tam była, ale jako cheerleaderka i dopingowała chłopaków. Nasza szkoła wygrała. Któż by się tego spodziewał. Najlepsza szkoła sportowa w okolicy. Szybko zmyłam się z trybun i pobiegłem do domu przebrać się na zawody konne. Zaczynały się za kilka godzin. Przebrałam się i mama podwiozła mnie na całe wydarzenie. Gdy byłam na miejscu zakazano mi się już przygotowywać. Poszłam po konia na pastwisku. Założyłam jej kantar i przywitałam się z moją kochaną klaczką. Niestety sama nie miałam konia ona była własnością stadniny. Zabrałam ją z pastwiska i zaczęłam czyścić. Była bardzo brudna. Sierść, grzywa, ogon. Wszystko było gotowe. Założyłam siodło i ogłowie. Była piękna. Sama założyłam czarną marynarkę na biały podkoszulek Myślałam, że mogę liczyć na Lucy i że tutaj przyjdzie, ale nie przyszła mi życzyć szczęścia. Trochę było mi z tego powodu smutno, ale nagle zauważyłam Nialla. Wyciągnął zza pleców aparat i zrobił zdjęcie. Założyłam rękawiczki i toczek. Przytulił mnie mocno.
- Powiedzenia, śliczna- powiedział i pocałował mnie w policzek.
- Dzięki- zaśmiałam się i zaczęłam iść do budynku gdzie miało się to odbyć. Niall potrzymał mi konia, a ja zgrabnie na niego wsiadłam. Rzuciłam mu jeszcze przed wyjazdem uśmiech.
- Będziemy cię obserwować- powiedział i wskazał na Harrego i Lucy siedzących na widowni. Jednak przyszła. Miałam nadzieję, że jakoś dobrze mi to wyjdzie. Nagle usłyszałam strzał. Ruszyłam szybko i zaliczyłam pierwszą przeszkodę, drugą, trzecią i tak następną i następną. Niestety na następnej nie poszło tak dobrze. Poczułam tylko cholerny ból i widziałam ciemność.

                                    *perspektywa Nialla*
Gdy zobaczyłem ten wypadek myślałem, że umrę, tak się o nią bałem. Wpadła do wody i zniknęła w niej. Nie ruszała się, a widać było tylko kolano. Koń leżał trochę dalej, ale wiedziałem że przeszedł po niej. Wstałem w trybun i szybko z nich biegłem, przeskoczyłem przez barierkę i wbiegłem na tor. Prawie byłem koło niej, ale złapał mnie ratownik. Wyrywałem się, ale nie pozwolili mi do niej pójść. Koniu nic nie było, ale z nią ... nie wiem dlaczego mi tak na niej zależało, nawet dobrze się nie znaliśmy, ale chyba ... pokochałem ją. Małą Mery. Szybko przewieźli ją do szpitala, a my pojechaliśmy za nimi. Lucy płakała, a mama kazała jej wracać do domu. Ja pojechałem prosto do niej. Szybko. Czekałem bardzo długo na jaką kol wiek informacje. W końcu lekarz wyszedł i powiedział mi co się stało.
- Pani Mery ma złamaną rękę i kilka żeber. Z tego się wyliże- powiedział.
- Całe szczęście- odpowiedział i głęboko odetchnąłem.
- Ale ... - gdy to usłyszałem to myślałem, że nie wiem co zrobię- dziewczyna ma białaczkę. Jak najszybciej przydałby się jej zdrowa czysta krew. Najlepiej zaraz- powiedział. Opadłem na krzesło- lecz nie każdą białaczkę da się tak szybko wyleczyć. Jej pewnie tak. Tylko potrzeba zdrowej, czystej krwi- dodał. Załamałem się. Miałem już łzy w oczach.
- Ja... ja chcę oddać krew- powiedziałem. Lekarz zaprowadził mnie do pielęgniarki by pobrała mi krew, ale był jeden problem. Ćpałem i paliłem. Nie mogłem jej oddać takiej krwi. Szybko poinformowałem ludzi na facebooku i innych portalach, że szybko potrzebuję krwi i podałem dokładnie jaką. Dużo osób się zgodziło tylko, że większość mieszkała daleko.
Mijały tygodnie, a ona czuła się coraz gorzej. Starałem się być przy niej cały czas, ale nie mogłem. Szkoła. W końcu pękłem. Zerwałem się z lekcji i pobiegłem jak najszybciej do domu. Nie wiem dlaczego. Bałem się, że ją stracę, a dawcy na miejscu nie było. Czułem, że nie mogę bez niej żyć. Wziąłem pistolet z szafki rodziców. Oparłem się o ścianę, a z moich oczu poleciały łzy.
- Nie przeżyje bez niej- powiedziałem sam do siebie. Przyłożyłem pod brodę pistolet. Już miałem nacisnąć spust, gdy nagle przybiegł Louis.
- Mamy dawce!- krzyknął w drzwiach. Szybko do mnie podszedł i rzucił pistolet gdzieś daleko ode mnie- będzie z nią już tylko lepiej- powiedział i przycisnął mnie do siebie. Lou jeden z moich najlepszych pięciu przyjaciół. Mogłem wypłakać się w jego ramię bez żadnego wyśmiewania. Gdy skończyłem ocierać łzy poszliśmy razem do niej.
                                                                                            *perspektywa Lucy*
Siedzieliśmy z Harrym u mnie w domu. Zrobił naleśniki. Zjedliśmy je i poszliśmy do mojego pokoju. Zaczął mnie całować, a sobie rozpinać spodnie ...

Rozdział 3

                      Nie mogłam w to uwierzyć. Miałam chłopaka? Gdy oderwał swoje usta od moich uśmiechnęłam się. Znów zarzucił na siebie marynarkę i pożegnał się z mną.
- Widzimy się jutro- powiedział i obdarzył jeszcze jednym pocałunkiem mój policzek.
- Masz już taki zostać, jasne?- zaśmiałam się. Kiwnął głową twierdząco i wyszedł z mojego pokoju. Pożegnał się z moją rodziną, a ja opadłam szczęśliwa na łóżko. Schowałam się pod kołdrę i zasnęłam. Obudziła mnie Mery krzycząc.
- Opowiadaj jak było!- popatrzyłam się na nią jednym okiem, a następnie na zegarek.
- Jest już wpół do ósmej!- odpowiedziałam i zerwałam się z łóżka. Szybko ogarnęłam włosy, zęby, lekki makijaż i ubranie. Spakowałam się i wybiegłam z domu z tostem w ręku. Zdążyłam na busa. Usiadłam koło jakiegoś przystojnego blondyna. Uśmiechnął się do mnie, a ja odwróciłam wzrok. Po chwili byliśmy już pod szkołą. Zobaczyłam Harrego siedzącego na schodach przed szkołą. Był taki jakiego oczekiwałam. Wszystkie dziewczyny zjadały go wzrokiem. Wysiadając rzuciłam mu uśmiech i skierowałam się w jego stronę. Odwzajemnił mój uśmiech, a potem zrobił uśmiech debila. Zaśmiałam się głośno. Zerwał się ze schodów i przytulił mnie mocno. Na początek angielski.
- Macie z nami zastępstwo- powiedział. Nasze palce splotły się i weszliśmy razem do szkoły. Skierowaliśmy się w stronę ich klasy. Zajęliśmy miejsca koło siebie. Przywitałam się jeszcze z koleżankami. Jedna z nich wzięła mnie na bok.
- Skąd ty go znasz?- zapytała zdziwiona.
- To jest Marcel. Tak naprawdę ma na imię Harry, ale przebierał się- odpowiedziałam. Ona zdziwiona podeszła do niego i zaczęła z nim flirtować. On przewrócił oczami. Postanowiłam wkroczyć. Nikt nie będzie podrywał mojego chłopaka. Odepchnęłam ją od niego, a sama przysiadłam się. Dzwonek zadzwonił i lekcja się zaczęła. Babka od angielskiego zaczęła sprawdzać obecność. Przyszła kolej na "Marcela". Harry wstał. Pani też go tak przezywały.
- Niesamowita zmiana panie Styles, znów można mówić panu Harry?- zaśmiała się nauczycielka. Angielski najnudniejsze lekcje świata. Oczywiście usnęłam. Ja zazwyczaj.
*sen*
Byłam w szkole. Umówiłam się z Harrym. Wydawało mi się, że mam deja vu. Miał się nie zmieniać. Wysiadłam z autobusy i myślałam, że będzie na mnie czekać, ale nie było go. Postanowiłam go poszukać. W końcu weszłam do sali w której go zauważyłam. Nie Harrego, Marcela. Miał mi tego nie robić. Miał się nie przebierać. Nagle usłyszałam wołanie.
- Lucy, Lucy ....
*koniec snu*
- Lucy, Lucy- budził mnie Harry. Zerwałam się z ławki. Cicho chrapnęłam. Harry śmiał się pod nosem. Zmarszczyłam czoło- koszmar?- zapytał się.
- Tak ... nie. Sama nie wiem- odpowiedziałam szeptem. Pani rzuciła nam podejrzliwe spojrzenia. Uśmiechnęliśmy się do niej. Harry chwycił mnie pod ławką za rękę- tak w ogóle ile ... - miałam zapytać się ile spałam, ale akurat zadzwonił dzwonek, czyli całą lekcje. Wyszliśmy równo z klasy i wziął na ręce. Szybko wybiegł ze mną ze szkoły.
- Zerwijmy się- zaproponował. Popatrzyłam na niego ze zdziwieniem.
- Ale teraz mam WF. Moją ulubioną lekcję- odpowiedziałam i wróciłam do szkoły.
- Mogę z tobą iść?- zapytał. Wzruszyłam ramionami. Wzięłam z szafki mój strój i szybko przebrałam się z dziewczynami w szatni. Poszłam na WF i zaczęłam się rozciągać. Byłam w grupie gimnastycznej więc pani bardzo dużo od nas wymagała. Czas na WF. Ćwiczyłam na to bardzo długo. Musiałam to zaliczyć bo jak nie to nie dostanę się do szkoły gimnastycznej. Bałam się tego. W końcu przyszedł Harry.
- Ładne wdzianko- zaśmiał się.
- Jesteś niby taki do przodu?- powiedziałam z kamiennym spojrzeniem, ale patrząc się na niego wybuchłam śmiechem.  Nagle pani wuefistka wezwała mnie. Cała się trzęsłam. Musiałam zrobić kilka prostych dla mnie rzeczy. Na przykład szpagat lub stanie na rękach. To było bez problemowe. Buła z masłem.  Oby dwie czynności zrobiłam z łatwością, ale stresowałam się jednym. Musiałam zrobić dużo salt, ale to nie to czego się bałam. Bałam się czy wyląduję. Po tym jest taki szok, kręci ci się w głowie. Tego się bałam. Nagle na salkę przyszedł jakiś kolega Harrego, blondyn który siedział ze mną w busie do szkoły. Bałam się, bałam się, bałam się.
                                                                                         *perspektywa Harrego*
Siedziałem na widowni i wiedziałem po co przyszedł Niall. Nie popatrzyć się na moją dziewczynę, lecz dać mi to na co się umówiliśmy.
- Miałeś przyjść za chwilę. Po za tym to ja miałem iść do ciebie- powiedziałem szeptem nie zdejmując uśmiechu z twarzy w stronę Lucy. Nagle zaczęła szybko biec. Zrobiła z  siedem obrotów nad ziemią i ... wylądowała. Zachwiała się, ale wylądowała. Wstałem z Niallem z trybun i zacząłem jej bić brawo- masakra. To było niesamowite- powiedziałem.
- Zgadzam się z tobą stary- powiedział i szczęki opadły nam z wrażenia. Gdy skończyła podbiegłem do niej i mono przytuliłem.
- To było ... niesamowite!- powiedziałem ciągle trzymając ją w uścisku. Ona zaśmiała się.
- Ale niestety nie dostałam się- powiedziała. Myślałem, że się przesłyszałem, ale ... nie do stała się za coś takiego. Boże przecież założę się, że ta wuefistka nawet tak nie zrobi. Postanowiłem do niej pójść.
- Dlaczego pani jej nie przyjęła? Umie pani tak zrobić? Była fantastyczna- zacząłem się na nią drzeć.
- To prawda była niesamowita, ale jest za młoda- odpowiedziała.
- I co z tego! Masz ją przyjąć- powiedziałem. Wcale nie bałem się dyskutować z nauczycielami. Dla mnie to była z masłem.
Po długim kłóceniu się została przyjęta. Dziękowała mi po sto kroć- nie ma za co skarbie. Okej mam teraz okienko więc idę. Do zobaczenia później- pożegnałem się z nią i mogłem iść na spotkanie z Niallem.
                                                                                           *perspektywa Mery*
Miałam wolną godzinkę. Postanowiłam wyjść ze szkoły gdy nagle zobaczyłam rozmawiającego Nialla z Marce ... z Harrym. Postanowiłam ich podsłuchać. Rozmawiali o ...

Rozdział 2

                         Zaczął iść w moją stronę.
- Cześć Lucy- powiedział- jak wyglądam?- zapytał nieznajomy.
- Skąd znasz moje imię? Nie znamy się- odpowiedziałam. Chłopak zaśmiał się.
- To ja. Harry, a znany inaczej Marcel- powiedział coś co bardzo mnie zaskoczyło. Chciałam coś powiedzieć, ale nie mogłam wydusić z siebie ani słowa. Dlaczego? Dlaczego nie mogę nic powiedzieć? Chwycił mnie pod ramię i weszliśmy na salę. Chwycił mnie w tali i zaczęliśmy się lekko kołysać do wolnej muzyki- Wciąż widzę zaskoczenie w twoich oczach. Kazałaś mi się ładnie ubrać więc spełniłem się odwaliłem. Spełniłem twoje wymagania?- zaśmiał się kilka milimetrów od mojego ucha. Jego głos brzmiał inaczej. Niski i ochrypły.
- Bardzo ładnie- moje zdanie nie miało sensu. Dlaczego się przy nim zacinałam. Wcześniej też mi się podobał, ale teraz po porostu niesamowite- przepraszam. Zdziwiłam się po prostu, że można przejść taką metamorfozę- wydusiłam w końcu z siebie jakieś słowa.
- Od zawsze taki byłem, ale tak naprawdę zmieniłem się ... sam nie wiem dlaczego się zmieniłem- zaśmiał się. Położyłem brodę na jego ramieniu. Nawet nie zauważyłam, że był taki wysoki.
- Nie zmieniaj się już proszę- poprosiłam go.
- Dlaczego?- zapytał.
- Nie wiem. Po prostu czuję coś tutaj- wskazałam na serce- od dłuższego czasu i teraz jeszcze bardziej. Nie pozwala mi się skupić. Cały czas myślę ...- nie mogłam wysłowić się, ponownie.
- O mnie- powiedział śmiejąc się- żart- dodał po chwili, ale on miał rację. Cały czas myślałam o nim. O tym Marcelu wkurzający.
- Tak o tobie- powiedziałam. Uśmiechnął się i pocałował mnie lekko w policzek. Nasze palce się splotły i wyszliśmy za szkołę. Szliśmy tam gdzie nigdy nie byłam. Za murem szkoły. Okazało się że tam coś jest. Piękna altanka. Weszliśmy po jej dach i tańczyliśmy sam na sam do muzyki uwalniającej się ze szkoły. Było magicznie.
                                                                                                *perspektywa Mery*
Na początku całkiem dobrze się bawiłam, ale nagle Theo powiedział, że musi iść. Kilka minut później zobaczyłam jak całował się w kącie z jakąś laską. Myślał, że tego nie zauważę?! Pobiegłam do łazienki i zaczęłam płakać przed lustrem. Cały makijaż mi się rozmazał. Postanowiłam wrócić do domu. Biegłam korytarzem do drzwi. Miałam już wybiec gdy złamał mi się obcas. Wpadłam w drzwiach na chłopaka o wpadliśmy razem do kałuży.
- Bardzo cię przepraszam- powiedziałam. Leżałam na nim i jakoś nie zbierało mi się do wstania.
- Czy to twoje?- zaśmiał się ściskając w pięści obcas od mojego buta. Kiwnęłam twierdząco głową i zaśmiałam się przez łzy. Wstał podnosząc mnie. Wziął na ręce ściągając brudne i zniszczone już buty. Czułam się jak księżniczka w jego ramionach. Wróciliśmy do szkoły i posadził na ławce- a teraz opowiadaj co się stało- powiedział nagle.
- Ale się nie znamy. Kim jesteś w ogóle?- odpowiedziałam.
- Jestem Niall i nie dawno się tutaj przepisałem- odpowiedział.
- Jestem Mery. Miło mi cię poznać- dodałam coś od siebie. Miałam podać mu rękę, ale on przyciągnął do siebie i mocno przytulił. Było mi o wiele lepiej. Jeszcze tak bardzo ładnie pachniał. Nie chciałam go puścić, ale tak nie wypadało.
- Już chyba tam nie wejdziemy- zaśmiał się.
- Chodź do mnie. Mieszkam niedaleko- zaproponowałam- tylko nie mam butów- dodałam gdy się ogarnęłam.
- Wskakuj- powiedział i kucnął bym mogła wejść mu na plecy. On szedł, a ja jechałam. Rozmawialiśmy ze sobą i śmialiśmy się. Dawno tak czasu nie spędziłam z chłopakiem. Wyciągnęłam klucze spod wycieraczki i otworzyłam dom. Zaprosiłam go do środka. Wszedł z przyjemnością. Przebrałam się w dres, a on siedział w koszulce i bokserkach. Postanowiłam wyprać i wysuszyć mu te rzeczy. Robiło się coraz później, a my wciąż siedzieliśmy i gadaliśmy. Martwiłam się też trochę o Lucy, ale przecież chyba jest na tyle duża, że potrafi się sobą zająć.
- Chcesz coś do picia?- powiedziałam wstając z łóżka w moim pokoju. Nagle chwycił mnie za nadgarstek i spadłam na niego. Leżeliśmy na łóżku, a on nagle wpił się w moją szyję. Najpierw całował, ale potem wgryzł się. Na sam koniec polizał zaczerwienione, pulsujące miejsce dając mi ulgę. Zrozumiałam dopiero po chwili, że zrobił mi malinkę. Chciałam wstać, ale on zaczął całować mnie po dekolcie. Czułam jak rozpina mi bluzę. Nie wiedziałam co robić. Nawet jakbym zawołała o pomoc i tak nikt by mnie nie usłyszał. Przestał. Popatrzyłam się na niego przerażonym wzrokiem. Przejechał dłonią po swojej twarzy. Czułem jego ciężar na moim brzuchu, bo siedział na mnie. Parsknął po chwili i powiedział.
- Przepraszam. Poniosło mnie- wstał ze mnie i poszedł do pokoju gdzie były jego rzeczy.
- Nie, zaczekaj!- powiedziałam- nic się nie stało- skłamałam, bo podobał mi się i nie chciałam go stracić. To był tylko przypadek- jest okej- powtórzyłam. Popatrzył na mnie i podszedł znów.
- Może zatańczymy. Nie mieliśmy okazji- zaproponował. Zaczęliśmy tańczyć dosyć śmiesznie to wyglądało, ale liczył się gest. Zaśmiałam się pod nosem. Kręciliśmy się w kółko, kiedy usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi. To byli rodzice. Co mam zrobić? Jakiś obcy chłopak, prawie goły siedzi u mnie w pokoju? Spojrzałam na otwarte okno i już wiedziałam co ma zrobić. Na szczęście miałam pokój na parterze. Szturchnęłam Niall'a i zaczęłam wyrzucać jego rzeczy. On zorientował się o co chodzi i mi pomógł. Już słyszałam moją mamę kierującą sie w stronę mojego pokoju, kiedy chłopak wygramolił się przez okno. Zdążyliśmy.
- Jesteśmy kochanie. Jest już Lucy czy ciągle na balu z tym Marcelem?- zapytała na wejściu.
- No chyba tak. Ja już siedzę w domu kilka godzin- odpowiedziałam. Ona uśmiechnęła i pocałowała mnie w czoło.
- Chcesz coś zjeść?- zapytała po chwili kiwnęłam twierdząco głową. Wyszła z pokoju. Usłyszałam pukanie do okna. To był Niall.
- Co chcesz!?- krzyknęłam.
- Tylko telefon. Masz go na łóżku- zaśmiał się. Podałam mu szybko i wypchnęłam go ponownie. Poszłam do kuchni i usiadłam przy stole. Zjadłam to co przygotowała mi mama i miałam iść z powrotem do pokoju gdy nagle tata coś powiedział.
- Może nie wychodź dzisiaj z domu już, bo jakiś blondyn biega po naszej ulicy w samych bokserkach- zaśmiał się. Przewróciłam oczami i zgodziłam się. Następnie zobaczyłam Lucy w drzwiach. Była z jakimś mega przystojnym chłopakiem.
                                                                                                     *perspektywa Lucy*
Wszyscy przeszyli mnie wzrokiem gdy do domu weszłam z jakimś chłopakiem. Chwyciłam Harrego za rękę i wciągnęłam głębiej w dom.
- To Harry, a inaczej znany Marcel- przedstawiłam go. Mery opadła szczęka- nie wierzycie?- zapytałam. Oni kiwnęli głowami przecząco, a ja rzuciłam Harremu spojrzenie. Wyciągnął swoje znane okularki z kieszeni i zakrył włosy. Wszyscy zrobili wielkie oczy. Prychnęłam i zabrałam go do swojego pokoju. Harry ściągnął swoją marynarkę i rzucił ją na biurko.
- Zapraszam do tańca- zaśmiał się i zaczął mnie łaskotać. Padłam na łóżko i śmiałam się jak głupia. Upadł na mnie i przywarł mnie swoim ciałem do materaca. Śmialiśmy się cały czas, aż rodzice postanowili zobaczyć co się dzieje. Gdy weszli Harry szybko ze mnie wstał i poprawił włosy. Ja usiadłam na łóżku. Widziałam, że chłopak zrobił się skrępowany. Wypchnęłam rodzinę z pokoju i wróciłam do Harrego. Rzuciłam mu się na szyję, a on obrócił mnie w okół własnej osi.
- Wiesz co?- zapytał mnie- chyba cię kocham- dokończył.
- Wiesz co?- zapytałam, on wzruszył ramionami- też chyba cię kocham- dokończyłam. Uśmiechnął się i pokazały się jego słodkie dołeczki. Zbliżył się nieśmiało. Zagryzłam lekko wargę, a on ... pocałował mnie...

Rozdział 1

                      Przygotowywałyśmy się na ten dzień całe wakacje. Miałyśmy dużo oszczędności więc mogłyśmy zaszaleć. Bal dokładnie miał odbyć się jutro. Wskoczyłyśmy szybko do wcześniej zamówionej taksówki. Zawiozła nas do galerii i zaczęłyśmy biegać po sklepach. Lucy miała szczęście i od razu znalazła dla siebie wspaniałą sukienkę, ale po chwili jak przeszłam przez jeszcze kilka sklepów znalazłam też i dla siebie. Zostały nam jeszcze buty, torebki i jakieś dodatki, ale to znalazłyśmy szybko. Następnie wróciłyśmy do domu i rozmawiałyśmy o jutrzejszym dniu. Na szczęście nie będzie lekcji i przychodzimy na piątą po południu. Rozpierała nas energia i nie mogłyśmy się doczekać.
                                                                                               *perspektywa "Marcela"*
Siedziałem w swoim pokoju i nagle wparowała do niego Gemma. Przywitałem się z nią mocnym uściskiem, a ona od razu zaczęła ... się na mnie drzeć!
- Harry! Jak ty wyglądasz? Gdzie się podział twój dawny styl?- pytała, a ja nie wiedziałem co odpowiedzieć. Musiałem się dłużej zastanowić.
- No cóż. Wyjechałaś, a ja chyba po prostu zmieniłem się- odpowiedziałem.
- Na gorsze- dodała swoje. Przewróciłem oczami- jutro masz bal! Szybko muszę ci coś przygotować i będziemy cię od nowa szkolić!- dodała tak szybko, że prawie jej nie zrozumiałem. Chwyciła mnie za ramiona i popchnęła na łóżko. Zerwała mi okulary z nosa- zerówki ... serio? Oszalałeś?- powiedziała, na co ja tylko wzruszyłem ramionami.  Ściągnęła ze mną sweterek i spodnie, roztargała koszulę, a na koniec wyrzuciła wszystkie podobne rzeczy. Chyba miała rację, że się zmieniłem na gorsze. Gdybym był taki jak byłem może więcej dziewczyn by mnie lubiło? Myślenie przerwał mocne uderzenie w policzek.
- Ała?!- odkrzyknąłem łapiąc się za pulsujące z bólu miejsce. On wystawiła ząbki w uroczym uśmiechu. Kazała założyć jakieś ubrania ojca. Mówiła też, że ma lepszy gust ode mnie. Poszliśmy na miasto. Kupiła mi dużo koszulek, swetrów, bluz, spodni, butów, że od razu miałem całą szafę pełną. Gdy wróciliśmy mama podała nam kolecję i kazała iść do łóżek. Ściągnąłem z siebie wszystko i zostały tylko bokserki. Wskoczyłem pod kołdrę i już zasypiałem gdy nagle usłyszałem.
- Harry? Będziesz najlepiej ubranym chłopakiem i proszę, nie zmieniaj się więcej- uśmiechnęła się do mnie- śpij dobrze- dodała i zamknęła drzwi. Obudziłem się koło godziny jedenastej. Gemma skoczyła mi na łóżko- Czas się pomału przygotowywać!- krzyknęła- zejdź na dół na śniadanie- dodała. Schowałem głowę pod kołdrę. Nie chciałem wstawać. Popatrzyłem się z łóżka na zegarek. Mieliśmy przecież jeszcze tyle czasu, że spokojnie moglibyśmy jeszcze raz iść do sklepu.
- Już wstaje- powiedziałem sam do siebie, ale kołdra przyciągnęła moją twarz- może jeszcze chwileczkę- zaśmiałem się sam do siebie. Gemma stanęła w drzwiach. Wystraszyłem się jej. Dziś coś się z nią stało. Była nieprzewidywalna. Szybko wyskoczyłem z łóżka i stanąłem na baczność. Uśmiechnęła się do mnie i zabrała do łazienki. Układała mi chyba z godzinę włosy, ale opłacało sie efekt był nieziemski- WOW- powiedziałem.
- Jeśli byś chciał sam byś sobie tak ułożył włosy, a tak to tak spłaszczasz i to wygląda po prostu okropnie- powiedziała i uśmiechnęła się do mnie- a po drugie zachowuj się normalnie, a nie jak ... kujon jasne?- dodała. Uśmiechnąłem się do niej i zgodziłem. Teraz ubierała mnie. Mijały godziny. Masakra!
                                                                                                *perspektywa Lucy*
Byłyśmy takie podekscytowane z Mery, że myślałam, że mnie rozsadzi od środka. Cały czas myślałam jak będzie wyglądał Marcel. Jejku. Trochę się szczerze tego bałam. Na początek czesałam Mery, a ona mnie. Wyglądałyśmy bosko. Fryzury były przepiękne. Mery miała zrobioną piękną kokardę i jej naturalnie kręcone włosy super się z nią zgrywały, a ja miałam loczki spięte u góry. Ubrałyśmy nasze nowe kupione sukienki, buty torebki i biżuterię. Obcasy były bardzo wysokie, ale miałyśmy wrodzony talent do chodzenia na obcasie. Makijaże to była bułka z masłem, ale problem był w tym, że miałyśmy wspólną łazienkę i trochę zaczęłyśmy się ze sobą przepychać, ale wyszło całkiem nie najgorzej. Byłyśmy podobnie ubrane, ale nigdy nie rozmawiałyśmy ze sobą za długo w szkole. Przyjeżdżałyśmy razem i wracałyśmy razem. W sumie to by było na tyle. To Mery miała prawko, a ja niestety nie. Pożegnałyśmy się z rodzicami i ruszyliśmy pod szkołę. Było pełno ludzi bardzo ładnie ubranych. Mery zostawiła mnie pod szkołą, a sama poszła już na sale ze swoim "chłopakiem" Theo. Nagle rzucił mi się w oko pewien chłopak, którego wcześniej tutaj prawdopodobnie nie widziałam. Był zabójczo przystojny. Rzuciłam mu uśmiech. Jednak kiedy odwzajemnił mój uśmiech zaczął mi przypominać Marcela...

Prolog

                                                                                            *perspektywa Lucy*
                             Poniedziałek i czas do szkoły. Stałyśmy już przy naszych szafkach i przygotowywałyśmy się z Mery na lekcje. Nagle drzwi otworzyły się na oścież, a w nich pokazał się Marcel.
- Jak zwykle zrobił wielkie wejście- zaśmiała się siostra. Zaczął przez korytarz iść jak po wybiegu. Idąc puszczał oko do każdej dziewczyny, ale jak zwykle zatrzymał się koło nas.
- Witajcie lasencje- palnął coś głupiego. Zaśmiałyśmy się pod nosem i pomyślałyśmy się "co za idiota".
- Hej Marcel- powiedziałyśmy równocześnie z Mery. Można powiedzieć, że Marcel był całkiem fajny tylko zachowywał się jak jakiś totalny idiota.
- Lucy. Mam do ciebie prośbę- zaczął już się bałam, ale w sumie przyjaźniłyśmy się z nim trochę. Odrabiał za nas zadania.
- Słucham- odpowiedziałam.Mery pożegnała się ze mną i zaczęła iść w stronę swojej sali. Zauważyłam, że Marcel się spiął. Już bała się o co mnie poprosi.
- Bo jest ten bal za dwa tygodnie. Poszła byś ze mną?- wydusił z siebie jak Gerry jego kolega klepnął go w plecy. Zaśmiałam się.
- Jeszcze nad tym nie rozmyślałam, ale okej. Masz się ładnie ubrać- odpowiedziałam i pożegnałam się z nimi. Akurat zdążyłam do klasy. Bałam się jak on będzie wyglądał na tej imprezie, ale liczyło się to, żeby dobrze spędziło się czas ... tak? Pani kilka razy mnie upomniała, że nie uważam na lekcji, ale przecież było coś ważniejszego. Umówiłam się z Marcelem! Musiałam jeszcze raz to przemyśleć czy dobrze zrobiłam. Może da się to jeszcze odwołać? Ale co jak on się w tedy załamie? Miałam mętlik w głowie.
                                                                                                 *perspektywa Mery*        
Siedziałam na lekcji i też zaczęłam rozmyślać nad balem. Nikt mnie jeszcze nie zaprosił. Lekcje historii mijały mi szybko. Lubiłam ten przedmiot. W końcu zadzwonił dzwonek na przerwę. Miałam okienko więc postanowiłam iść do Starbucks'a. Po drodze wpadłam na Theo. To był najpopularniejszy chłopak w szkole.
- Przepraszam- powiedziałam niewinnie. On rzucił mi onieśmielający uśmiech. Potem spoważniał i schylił się by pozbierać moje rzeczy które wypadły mi z torby. Schyliłam się by też je pozbierać. Podziękowałam mu.
- Pięknej dziewczynie zawsze trzeba pomóc- skomplementował mnie. Chwycił się za kark- może ... - zaczął- poszłabyś ze mną na bal na rozpoczęcie nowego roku szkolnego- zaproponował. Rzuciłam mu się na szyję i z chęcią się zgodziłam. Marzyłam o tym.
- Z chęcią pójdę- odpowiedziałam i zaczęłam iść z powrotem do szkoły.
- A twoja torba?- zawołał. Szybko się po nią wróciłam i przeprosiłam znów za moją niezdarność.
- Dzięki- dodałam, a on zaśmiał się. Wróciłam do szkoły i oczywiście na kogo wpadłam? Na Marcela. Tylko o tym marzyłam, żebym na niego wpadła. Super. Grunt, że odrabiał mi prace z matmy, ale okej. Nie wiem dlaczego moja siostra go lubiła. Lubiła go i to bardzo, ale zabroniłam się z nim spotykać bo to zniszczyło by nam reputacje. Ona i Marcel? Dziwnie by to wyglądało, ale to w sumie miły chłopak, ale zagubiony.
Dni mijały, a do dyskoteki zostało kilka dni. Zaproponowałam mojej siostrze wspólne zakupy. Zgodziła się bez zastanowienia. Kto nie lubi zakupów?